دلمان به مستحبی خوش است که جوابش واجب است: السلام علیک یا ابا صالح المهدی ادرکنی

 

غیبت کبری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 
پرش به: ناوبری, جستجو

 

در باور شیعیان دوازده‌امامی غیبت کبری به زمانی گفته می‌شود که امام زمان از نظرها پنهان است، اما موجودات از فیض وجود امام بهره‌مندند. این غیبت از سال ۳۲۹ (قمری) و پس از غیبت صغری آغاز شده‌است و برای مدتی نامعلوم ادامه دارد. در پایان این دوران به خواست خدا حضرت در مکانی مقدس ظهور کرده، برای برقراری عدل و برپایی شریعت اسلام قیام می‌کند.

محتویات

[نهفتن]

رابطه شیعیان و امام در دوران غیبت کبری [ویرایش]

شیخ صدوق در «کمال الدین» از جابر بن عبدالله انصاری روایت می‌کند:

وی از پیامبر پرسید: آیا شیعه از وجود قائم در مدت غیبتش بهره‌مند می‌شود؟ پیامبر فرمود:«آری قسم به خداوندی که مرا به پیامبری مبعوث گردانیده، آنها از وجود او منتفع می‌شوند و از نور ولایتش در طول غیبت طلب روشنی می‌کنند، چنانکه از آفتاب پشت ابر استفاده می‌کنند.»(مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۳ ص ۸۴۶)

از دانشمندان برجسته شیعه است، که در روزگار نیابت محمد بن عثمان، نامه‌ای را در اختیار او قرار داده بود. در این نامه سوال شده بود که:«در زمان غیبت، مردم چگونه از وجود امام زمان خویش بهره مند می‌شوند؟» امام زمان جواب نامه او را چنین داده بود:... فایده‌ای که مردم در زمان غیبت از وجود من می‌برند، مانند استفاده آنان از نور خورشید است که ابر، آن را از نظرها پنهان ساخته‌است.» (: ۹۵)

حجت در دوران غیبت کبری [ویرایش]

در زمان غیبت امام زمان دیگر نائب خاص و نماینده‌ای مشخص وجود ندارد، تا مردم از طریق او با امام مرتبط شوند. در این دوران دانشمندان پرهیزکار و وارسته شیعه بعد از غیبت طولانی امام زمان (عج)، به عنوان او به هدایت و ارشاد مردم خواهند پرداخت.

فرمان امام زمان در مورد پیروی مردم از دانشمندان دینی در روزگار غیبت این گونه‌است:

«در کارها و حوادثی که بعد از این برای شما مردم پیش خواهد آمد و ممکن است که خیر و شر خویش را ندانید، به گویندگان گفتار و احادیث ما خاندان رسالت، که حجت من بر شما هستند و من نیز حجت خدا بر ایشان می‌باشم، مراجعه کنید.»[۱]

رشد عقلی و ایمانی مردم، که سال‌ها به طول خواهد انجامید، زمینه اصلی بهره وری آنان از امام زمان خواهد بود. آن‌گاه که توانایی فکری و ایمانی انسان‌ها به اندازه‌ای از رشد خویش برسد و چشم دلشان به گونه‌ای روشن شود که بتوانند خورشید وجود امام زمان را نظاره کنند، بیگمان او را خواهند دید.[نیازمند منبع]

پانویس [ویرایش]

  1. ^ این مطلب را قطب‌الدین راوندی از کلینی و او از اسحاق بن یعقوب نقل می‌کند.(مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۳ صص ۸۴۵و ۸۴۶)
  1. وسائل الشیعة ج ۱۸ ص ۱۰۱ حدیث ۹

جستارهای وابسته [ویرایش]

منابع [ویرایش]

  • مجلسی، محمد باقر؛ مهدی موعود (بحار الانوار، جلد ۱۳)؛ ترجمه: علی دوانی؛ ناشر: دارالکتب الاسلامیه

پیوند به بیرون [ویرایش]



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






ن : yasin
ت : سه شنبه 3 مرداد 1391


محمد بن حسن عسکری (عج) آخرین امام از امامان دوازده گانه شیعیان است. در ١۵ شعبان سال ٢۵۵ هـ.ق در سامرا به دنیا آمد و تنها فرزند امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شعیان ما است. مادر آن حضرت نرجس (نرگس) است که گفته اند از نوادگان قیصر روم بوده است. «مهدی» حُجَت، قائم منتظر، خلف صالح، بقیه الله، صاحب زمان، ولی عصر و امام عصر از لقبهای آن حضرت است.