ظهور آقا

(کسی مسیر خدا را به من نشان بدهد)

کسی مسیر خدا را به من نشان بدهد
دل سیاه مرا دست آسمان بدهد

درون پیله سر در گمی اسیرم ، آه
کسی برای پریدن به من توان بدهد

 

به دشت خیره شدم تا مگر که قاصدکی

نشانه ای به من از یار مهربان بدهد

 

و کاش رنگ غزلهای نا سروده من

بهار شعر مرا شور ناگهان بدهد

 

هزار بیت به وصفش قصیده میخوانم

اگر که بغض گلوگیر من امان بدهد

 

من از حکایت آشفتگی پرم اما

کجاست او که مرا جرات بیان بدهد ؟

 

همیشه منتظرم تا عزیز خوش خبری

خبر ز آمدن او دوان دوان بدهد

 

چه سرد مرده ام اینجا ، کجاست دستی که

به بند بند وجودم دوباره جان بدهد ؟

(دعا) 

آمـده ام بـه درگـهت تـضـرع و دعـا کـنـم

ز سوز دل بخوانمت شور و نوا به پا کنم

هزار بار و بيشتر توبه اگر شکسته ام

آمده ام بـار دگـر بـه تـوبـه ام وفـا کـنم

يـک شـب اگـر نيامـدم به درگـهت بـهر نياز

کنون به گريه خوانمت به مثل ني، نوا کنم

خشم اگر نموده اي ز کرده هاي زشت من

بـه آه و نـالـه آمـدم تـا کـه تـو را رضـا کـنـم

فقير و زار و خسته ام حقير و دلشکسته ام

تـو هـم اگـر بـرانيـم، کـجـا روم چـه هـا کـنم

 (سحر)

سحر هنگامه راز و نياز است 
سحر ميخانه دلدار باز است

سحر جود و كرم بسيار دارد
سحر بوي خوش دلدار دارد

سحر مهماني خاص الهي است
سحر وقت گذار از روسياهي است

سحر آمد دلم فرياد دارد
كريمي كو كه ما را ياد آرد

كريمي كو كه دست ما بگيرد
گدا را با همه جرمش پذيرد

كريمي كو كه گردد ميزبانم
كه من مرغ شب بي آشيانم

كريمي غير تو يا رب نباشد
به جز نام توأم بر لب نباشد

بزرگي كن كرم بنما به حالم
ببين افسرده و بشكسته بالم

بيا جاني بده بر قلب خسته
بنه مرهم بر اين بال شكسته

مرا آماده پرواز بنما
مرا با دلبرم همراز بنما

كرم بر مضطري كن يا الهي
بيا و دلبري كن يا الهي

پناهي بر گدا جز اين حرم نيست
تو كه رسمت به جز لطف و كرم نيست

مرا امشب دگر كن ميهمانت
مرا ساكن نما در آستانت

مرا ديگر زغير خود جدا كن
خدايا دير شد ما را صدا كن

 

(گناه)

با سنگ هر گناه پرم را شكسته ام
آه اي خدا ، خودم كمرم را شكسته ام

نه راه پيش مانده برايم نه راه پس
پلهاي امن پشت سرم را شكسته ام

من دانه دانه اشك خودم را فروختم
نرخ طلايي گهرم را شكسته ام

ديگر مرا نشان خودم هم نمي دهند
آيينه هاي دور و برم را شكسته ام

دنيا شكست خورده تر از من نديده است
حالا به سنگ خورده ، سرم را شكسته ام

آرام كن مرا و در آغوش خود بگير
حالا كه بغض شعله ورم را شكسته ام

راهم بده به باغهاي شجرهاي طيبه
من توبه كرده ام ، تبرم را شكسته ام

حالا ببين كه به غير از گدا شدن
در پيشگاه تو هنرم را شكسته ام

 

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا
کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا
پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا
من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا
حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا
من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا
آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا
من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا
این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا

اشعارنیمه شعبان

مژده اي دل که شب نيمه شعبان آمد

بر تن مرده و بي جان جهان جان آمد

بانگ تکبير نگردرهمه عالم بر پاست

همه  گويند  مگر  جلوه  يزدان   آمد

اززمين نوربه بالا رود امشب زيرا

نور خورشيد امامت همه  تابان  آمد

قائم آل محمد (عج)گل گلزار رسول

حجه بن الحسن (عج)آن مظهر ايمان آمد

 

اشعارنیمه شعبان

 

اللهم عجل الولیک الفرج

             صبحدم پيك مسيحا دم جانان آمد             

گفت برخيز كه آرام دل و جان آمد

سحر از پرده نشينان حريم خلوت               

نغمه برخاست كه شاهنشه خوبان آمد

عاشقان را رسد اين طرفه بشارت زسروش             

كه سحرگاه شب نيمه شعبان آمد

مى ‏كند مرغ سحر زمزم بر شاخ گل             

كه ز نرگس ثمرى پاك بدوران آمد

وارث تاج نبى اوست كه با دعوت حق             

بهر افراشتن پرچم قرآن آمد

شهسواريست كه با صولت و بازوى على             

از پى كشتن كفار به ميدان آمد

مظهر صلح حسن اوست كه با حلم حسن             

پى آرامش دلهاى پريشان آمد

آنكه اندر رگ او خون حسين بن عليست             

پى خونخواهى سالار شهيدان آمد

در ره زهد و عبادت چو على بن حسين             

سوى حق قافله راسلسله جنبان آمد

علم باقر همه در اوست كه با مشعل علم             

رهبر جامعه بى سر و سامان آمد

تا ز ناپاك كند مذهب صادق را پاك             

مظهر راستى و پاكى و ايمان آمد

هم چو كاظم كه بود قبله حاجات و مراد             

دردمندان جهان را پى درمان آمد

چون رضا تا كه كند از رنگ علوم             

وارث افسر سلطان خراسان آمد

اوست سرچشمه تقوا و فضيلت چو جواد             

منبع فيض و جوانمردى و احسان آمد

هادى وادى حق كز پى ارشاد بشر             

با چراغ خرد و دانش و عرفان آمد

يادگار حسن عسگرى پاك سرشت             

كه جهان را كند از عدل گلستان آمد

قائم آل محمد شه اقليم وجود             

كه بفرمانده ى عالم امكان آمد

طبع خاموش رسا باز چو مرغان چمن             

پى تبريك چنين شاد و غزلخوان آمد

 

اشعارنیمه شعبان

 

اللهم عجل الولیک الفرج

شبی را به خوابم بیا، نازنین!

دلم را پُر از بوی خورشید کن

بیا چشمه غصه‌های مرا

پُر از جوششِ شعر امید کن

بیا که جهان، زیر هر گام تو

پُر از رویش سبزه‌ها می‌شود

دلِ آسمان، پُر زِ رنگین کمان

زمین، غرق ذکر خدا می‌شود

[ ادامه مطلب ] |